Marlon Brando

مارلون براندو ۳ آوریل سال ۱۹۲۴در ایالت نبراسکا آمریکا دیده به جهان گشود. Marlon Brando مدتی به مدرسه نظامی رفت و بعد به کارهای مختلفی مشغول شد و نهایتاً برای شرکت در کلاس‌ های بازیگری راهی نیویورک شد… و  نزد استادش، استلا آدلر، متد استانیسلاوسکی را آموخت. مدتی بعد مارلون براندو به مدرسه بازیگری اکتورز استودیو که الیا کازان آن را اداره میکرد، راه پیدا کرد و در آنجا زیر نظر لی استراسبرگ متد اکتینگ (روشی که بازیگر برای اجرای نقش باید مدتی آن نقش را زندگی کند) را تکمیل نمود.

نخستین حضور مارلون براندو بر پرده سینما بازی در فیلم مردان ساخته فرد زینه مان در سال ۱۹۸۵ بود. وی برای آماده کردن نقشش در این فیلم بیش از یک ماه خود را در بیمارستان بستری کرده بود.

کاری که از دید بسیاری از بازیگران مجرب آن دوران مانند لارنس الیویه یا کلارک گیبل حماقت محض محسوب میشد. مارلون براندو یکی از تاثیرگذارترین بازیگران تاریچ سینما است. از فیلم‌ های مشهوری که وی در آنها ایفای نقش کرده‌ است می‌توان به “اتوبوسی به نام هوس” در نقش استنلی کووالسکی، در “بارانداز” در نقش تری مالوی هر دو به کارگردانی الیا کازان و “پدرخوانده” در نقش دون ویتو کورلئونه اشاره نمود. بسیاری بهترین نقش او را پدر خوانده [بهترین فیلم تاریخ سینما معرفی شد می‌ دانند.

ورود Marlon Brando به عرصه بازیگری

وی سپس تصمیم گرفت وارد ارتش ایالات متحده شود اما در اولین آزمون جسمانی مردود شد. وی که جایی برای رفتن نداشت تصمیم گرفت که رویای خود یعنی بازیگری را در پیش گرفته و به همین دلیل راهی نیویورک شد. در آنجا بود که براندو تحت نظر استادان شهیری مانند الیا کازان و استلا آدلر فنون بازیگری را آموخت. آدلر سبک بازیگری استانیسلاوسکی را به براندو آموخت که در آن می بایست بازیگر تجربیات شخصیت را به طور عملی درک کند و نه اینکه سعی کند وانمود نماید که این تجربیات را داشته است.

طبیعتاً این سبک کاملاً با شخصیت براندو سازگار بود. وی اولین حضور خود در برادوی را در سال 1944 با نمایش «مادربزرگم را به یاد دارم» اغاز کرد و بلافاصله در نمایش «کافه بابری» حضور یافت. سپس منتقدان متوجه استعداد این بازیگر جوان شده و مارلون براندو در مسیر شهرت قرار گرفت.

در سال های آینده مارلون براندو به بت دنیای بازیگری تبدیل شد و بزرگانی مانند تونی کورتیس او را مظهر بازیگری نامیدند. کورتیس بر این باور بود که براندو خلاصه دنیای بازیگری آن دوران بوده و تمامی بازیگران پس از دهه 1950 از او تقلید می کرده اند. او سبک خاصی برای به کار گرفتن استعداد خود در عمل داشت.

برای بازی در نمایش «گافه باربری» شخصیت مارلون براندو باید پس از بیرون آمدن از یک دریاچه یخ زده روی صحنه حاضر می شد. براندو هر شب قبل از شروع نمایش، آن قدر از پله ها بالا می رفت و پایین می آمد تا از نفس می افتاد و آن گاه بود که دستیار صحنه یک سطل آب یخ روی سر او خالی می کرد و براندو به روی صحنه می رفت. برای بازی در فیلم «مردان»، براندو برای چند هفته نه از تخت و نه از ویلچر خود در یک بیمارستان مربوط به مجروحان جنگی بیرون نیامد تا این که بتواند شرایط ذهنی و روانی شخصیت اصلی داستان را درک نماید.

مشکل داشتن Marlon Brando با شهرت

شهرت خیلی زود Marlon Brando را پیدا کرد. بعد از بازی خیره کننده در نمایش «اتوبوسی به نام هوس»، براندو اولین حضور خود در دنیای هالیوود را با بازی در فیلم «مردان» جشن گرفت و بعد از آن هم نوبت به «زنده باد زاپاتا»، «جولیوس سزار» و «وحشی» رسید اما در واقع فیلم «در بارانداز» بود که او را به قله هالیوود رساند. اما او سبک خاص و عجیب و غریب خود را داشت. برای مثال پیشنهاد روبرتو روسلینی، کارگردان سرشناس سینمای آن دوران ایتالیا و جهان را تنها به این دلیل که روسلینی گفته بود دیدار با او مایه افتخار است رد کرد.

Marlon Brando به شدت علاقه داشت دیگران را تجزیه و تحلیل کند و اکنون شهرت باعث شده بود که وی مورد تجزیه و تحلیل دیگران قرار گیرد و این او را آزار می داد. وی در سال 1954 برای بازی در فیلم «در بارانداز» اولین جایزه اسکار خود را دریافت کرد.

فاصله گرفتن Marlon Brando از اوج

دهه 1950 بهترین دوران کاری مارلون براندو بود. براندو در همین مدت کم یک بار برنده اسکار و 3 بار دیگر نیز نامزد دریافت این جایزه معتبر شده و اولین فیلم خود را نیز با عنوان «سربازهای یک چشم» کارگردانی کرده بود. اما دهه 1960 به بدترین دوران حرفه ای براندو تبدیل شد. او به شدت بداخلاق و غیرقابل پیش بینی شده بود و با همبازی هایش رفتار نامناسبی داشت. دیالوگ ها را تغییر می داد و برداشت ها را بی دلیل تکرار می کرد.

در واکنش منفی به شهرت، براندو بازیگری را حرفه ای بسیار پوچ و بی استفاده نامید و هالیوود را تنها محملی برای بدست آوردن پول خطاب کرد. دیگر فیلم هایش آن کیفیت و جذابیت سابق را نداشت.

روابط عاشقانه پیچیده Marlon Brando

روابط عاشقانه Marlon Brando نیز همانطور که انتظار می رفت مانند زندگی شخصی او پرتنش و ناموفق بود. او سه بار ازدواج کرد و از هر ازدواج خود نیز صاحب یک فرزند شد. وی حتی با یک دختر خدمتکار 14 ساله به نام ماریا کریستینا رویز نیز وارد رابطه شد و چندین کودک را نیز به فرزند خواندگی پذیرفت. اما روی هم رفته تعداد فرزندان بیولوژیکی او را 11 نفر اعلام کرده اند که تعداد واقعی بسیار بیشتر از این تعداد باید باشد.

Marlon Brando حتی در دوران ازدواج نیز روابط نامشروعی داشت و شایعاتی از روابط نامشروع او با جکی کندی، مرلین مونرو،شلی وینترز و هایدی فلیس و تعدادی دیگر از زنان هالیوود شنیده شد. براندو با هر کسی که وارد رابطه می شد، برایش خیانت عاطفی و جسمی، خشونت فیزیکی، سقط جنین غیرقانونی و دست زدن به خودکشی را به ارمغان می آورد. پسرش کریستین به جرم قتل نامزد خواهرش به 5 سال زندان محکوم شد و دخترش شاین نیز بعد از سال ها افسردگی و مشکلات روانی به زندگی خود پایان داد.

آخرین سال های زندگی Marlon Brando

سال های آخر زندگی مارلون براندو بسیار ناخوشایند بود. وی در دهه 80 و 90 در چندین فیلم حاضر شد که هیچکدام مورد استقبال منتقدان و سینما دوستان قرار نگرفت و اسم او همواره در میان بدترین بازیگران سال قرار داشت. رسانه ها به طور کامل روی زندگی او تمرکز کرده بودند به خصوص بعد از ماجراهای کریستین و شاین.

وضعیت جسمانی او رو به وخامت گذاشته بود که چاقی نقش عمده ای در آن داشت. براندو در نهایت در سال 2004 در اثر مشکل ریوی در بیمارستانی در لس آنجلس در سن 80 سالگی درگذشت و با خود میراثی از شورش گری، فریبندگی و استعداد بی تکرار به جای گذاشت.