کتاب صوتی
با چهل و سومین قسمت از مجموعه پیشنهاد فیلم آخر هفته DLfars برای آخر هفته، همراه شما عزیزان هستیم. در این عنوان ، هر هفته به معرفی چند فیلم برتر که حتما باید دیده شوند، از نگاه DLfars می‌پردازیم و آن‌ها را به شما عزیزان معرفی می‌کنیم. ممکن است شما نیز برخی از این فیلم ها را دیده باشید و یا حتی اسم بعضی از آن‌ها را نشنیده باشید! در هر صورت تمامی فیلم هایی که معرفی می‌شوند، از نگاه DLfars، عناوین فوق العاده جذابی هستند. در ادامه به معرفی چند فیلم پیشنهادی DLfars برای آخر هفته شما می‌پردازیم، همراه ما باشید.
The Prestige سینمای مدرن مخصوصا وقتی به بلاک‌باسترها می‌رسد، در کمتر زمانی توانایی روایت قصه‌هایی را دارد که هم‌اندازه با فکرشده بودن‌شان جذاب هم به نظر برسند. قصه‌هایی که از هدف گرفتن مخاطبان عام نترسند، به همراه کردن آن‌ها با خود اهمیت بدهند و وقتی این همراهی اتفاق افتاد، به هر مخاطب بنا به میل، پیشینه‌ی سینمایی، جنس تفکرات و دانشی که از دنیاهای داستان‌شناسی و سینماشناسی دارد، آورده‌ای به‌خصوص را ارائه کنند. به همین خاطر «پرستیژ» محصول سال ۲۰۰۶ میلادی که به دوستی‌های ظاهری و جنگ‌های عمیق دو شعبده‌باز می‌پردازد که همیشه می‌خواهند نسبت به دیگری حقه‌های بزرگ‌تری داشته باشند، اثر ماندگاری شد. چون توانست این مأموریت غیرممکن را به سرانجام برساند. فیلمی با شخصیت‌پردازی‌های قابل لمس که پوچی بسیاری از رقابت‌های انسانی را به شکلی غم‌انگیز به یاد مخاطب می‌آورد و همان‌قدر که در طراحی معماهای بزرگ جسور است، در پاسخ گفتن به سوالات مطرح‌شده توسط خود نیز می‌درخشد. همین هم کاری می‌کند که در دور اول تماشای فیلم، بیننده تنها مات‌ومبهوت این قصه‌ی اقتباسی شنیدنی و گوش سپردن به دیالوگ‌های عالی قرارگرفته در دهان کاراکترهای آن بشود. در دور دوم که داستان را می‌دانیم، فرصت دقت به عناصر تصویری حاضر در صحنه به وجود می‌آید تا بیننده کمی بیشتر به اعماق ذهن فیلم‌ساز برود و مثلا درک کند که چه‌طور گاهی هزاران لامپ هم از پس روشن کردن زندگی تاریک یک نفر برنمی‌آیند. دورهای بعدی تماشای فیلم اما می‌توانند به موشکافی صحبت‌های آن درباره‌ی ماهیت تقلیدناپذیر و به دور از ادای عشق و درک استعاره‌ی اصلی و خالقِ تک‌تک لحظات این اثر چندلایه اختصاص پیدا کنند؛ تا مخاطب شعبده‌بازها را در جایگاه فیلم‌سازها و از آن بالاتر قصه‌گوهای حاضر در تمام جهان ببیند و علاوه‌بر آشنایی جدی‌تر با دغدغه‌های ذهنی کارگردان/نویسنده‌ی مولف حاضر در پشت قاب‌های اثر، خواسته یا ناخواسته برخی از قوانین اساسی در طراحی داستان‌های ماندگار را بشناسد. نقطه‌ی اوج برخورد چندباره‌ی تماشاگر با این فیلم که لیاقت بارها تماشا شدن را دارد نیز آن‌جایی رقم می‌خورد که در عین حضور اسکارلت جوهانسون، مایکل کین، هیو جکمن، کریستین بیل و دیوید بویی در گروه بازیگران The Prestige و درخشش همه‌ی آن‌ها در نقش‌های خود، تماشاگر درک می‌کند که چرا خود کریستوفر نولان تبدیل به ستاره‌ی اصلی اثر مورد بحث می‌شود و ابدا در پشت نام‌های متعدد و بزرگی که در جای‌جای تیم تولید آن به چشم می‌خورند، پنهان نشده است.
The General باستر کیتون به‌عنوان یکی از آن فیلم‌سازهای فعال در سال‌های آغازین حیات واقعی سینما که حق بزرگی بر گردن بسیاری از فیلم‌سازهای بعد از خود دارند، انقدر کارنامه‌ی شلوغ و جذابی در دنیای هنر هفتم برای خویش دست‌وپا کرده است که معرفی یک فیلم به‌عنوان بهترین فیلم او دشوار به نظر می‌رسد. اما به جرئت می‌توان گفت در عین اینکه تمامی ساخته‌های این مرد کاربلند لیاقت دیده شدن را داشته‌اند و دارند، Sherlock Jr و Steamboat Bill, Jr و The General بزرگ‌ترین فیلم‌های او هستند. مخصوصا این سومی که اوج قدرت برنامه‌ریزی، مدیریت صحنه و کارگردانی کیتون را به رخ می‌کشد و همان‌قدر که پرشده از اکشن‌های هیجان‌آور و کمدی‌های خنده‌دار است، در شکل دادن رابطه‌ی احساسی بین برخی شخصیت‌ها و پرداختن به موضوعی جدی همچون زشتی‌های نازل‌شده بر سر کشور به خاطر جنگ داخلی می‌درخشد. The General نه فقط به این خاطر که حتی هم‌اکنون می‌توان به بازی گرفته شدن مرگ توسط بازیگران آن در مرحله‌ی فیلم‌برداری را با تماشای برخی از سکانس‌هایش درک کرد و نه فقط به این خاطر که داستان زیبا و هم‌ذات‌پندارانه‌ای دارد، بلکه بیشتر از هر چیز دیگر به خاطر داستان‌گویی تصویری‌اش لایق ستایش است. طوری که باور کنید در عین کوتاه و اثرگذار بودن دیالوگ‌های نوشتاری آن، اگر این موارد جایی در فیلم نداشتند، باز هم اکثر مخاطبان در درک احساسی قصه‌ی آن به مشکل نمی‌خوردند. به همین خاطر تماشای تماشای The General برای نسل جوان‌تر از آن جهت اهمیت قابل توجهی پیدا می‌کن که نشان می‌دهد فیلم‌ها چه‌قدر می‌توانند تبدیل به چیزی بیشتر از «نمایش‌دهنده‌ی کاراکترهایی که با دیالوگ داستان را جلو می‌برند» باشند و چه‌قدر داستان‌گویی تصویری، عنصر مهم، زیبا و شگفت‌انگیز در دنیای هنر هفتم است.
Broken Flowers چه می‌شود اگر یک بازیگر بزرگ، شناخته‌شده، توانمند و واقعا خاص در ارائه‌ی کمدی با یک کارگردان بزرگ، در نوع خود شناخته‌شده، توانمند و واقعا خاص در بهره‌جویی از کمدی در داستان‌گویی‌های سینمایی با یکدیگر همکاری کنند و اثری دوست‌داشتنی برای علاقه‌مندان به سینمای هنری را به ارمغان بیاورند؟ نتیجه‌ی رخ دادن و واقعی شدن این فرض ذهنی چیزی نیست جز خلق فیلمی به اسم Broken Flowers به کارگردانی جیم جارموش و با بازی بیل مریِ احیاشده در سینمای وس اندرسون که نباید تماشای آن را به تعویق بیاندازیم. فیلمی اکران‌شده در سال ۲۰۰۵ میلادی که به قهرمانی سن‌دار، مچاله‌شده و کم‌وبیش بریده از زندگی به اسم دان جانستن می‌پردازد؛ مردی که دیگر تقریبا هیچ همراهی در زندگی خود ندارد و ناگهان به خاطر یک نامه‌ی نوشته‌شده توسط شخصی ناشناس متوجه می‌شود که پسری نوزده‌ساله دارد و اکنون باید او را پیدا کند. همین هم او را با یک کارآگاه با نقش‌آفرینی عالی جفری رایت همراه می‌کند که از دان می‌خواهد به سراغ تک‌تک زنانی برود که پیش‌تر با آن‌ها روزگار می‌گذرانده است. همین هم سفر جالبی را به وجود می‌آورد که طی آن دان با گذشته‌ی خود، مخاطب عام با لحظاتی بامزه و نقش‌آفرینی‌های خوبِ بازیگرانی همچون تیلدا سوئینتن و تماشاگر علاقه‌مند به فیلم‌های معنادار با یک داستان‌گویی جذاب و پرشده از استعاره‌های هوشمندانه مواجه می‌شوند. از آن‌جایی که به‌تازگی فیلم The Dead Don’t Die اثر جدید جارموش هم در اختیار همگان قرار گرفته، اکنون زمان مناسبی برای سر زدن به کارنامه‌ی این فیلم‌ساز عجیب آمریکایی و حتی تجدید دیدار با فیلم‌هایی همچون Broken Flowers است.
The Big Boss «رئیس بزرگ» که البته دقیقا مثل The Chinese Connection از آن با نام Fist of Fury هم یاد می‌شود، روایت‌گر قصه‌ی آشنای ایستادن مردمِ ضعیف در مقابل سرمایه‌دارهای قدرتمند و بی‌احساس است. روایتی از وارد شدن جوانکی بی‌تجربه اما به‌شدت قدرتمند در استفاده از هنرهای رزمی به شهری بسیار کوچک که مشغول کار در یک شرکت یخ‌بری می‌شود، به دختر خاصی علاقه پیدا می‌کند و در همین حین که مشغول گذراندن روزهایش به بی‌برنامه‌ترین و سرخوشانه‌ترین شکل ممکن است، ناگهان خود را قراگرفته در جایگاه نماینده‌ی مردم می‌بیند. این وسط اما بروس لی در نقش او نه‌تنها صرفا یک قهرمان کلیشه‌ای شکست‌ناپذیر را به تصویر نمی‌کشد، بلکه موجودی آسیب‌دیده، سرخورده و آماده‌ی اشتباه کردن را نشان‌مان می‌دهد. پسری که قهرمان‌بازی‌های او در دل سکانس‌های اکشن و جذاب فیلم، باتوجه‌به اشتباهاتش ارزش بیشتری دارند. پسری که همیشه سرش را پایین می‌گیرد تا مزاحم کسی نشود، گاهی سرش را از روی خجالت پایین می‌اندازد و گاهی هم همین ویژگی‌ها باعث می‌شوند افق بلندتر را نبیند و متوجه جنایات جریان‌یافته در مقابل چشمانش نباشد. ترکیب این فضای داستانی ساده اما قابل لمس و به‌شدت مبارزه‌گر بر علیه نظام سرمایه‌داری با بازی بروس لی و توانایی رزمی شگفت‌انگیز او و طراحی طح بالای سکانس‌های مبارزه‌ی فیلم و تدوین اغراق‌شده اما دوست‌داشتنی آن، از The Big Boss محصولی ساخته‌اند که هنوز پس از تمامی این سال‌ها کسی با دیدن آن وقت خود را هدر نداده است.
فیلم ایرانی مفت آباد 📀سال انتشار: 1398
⏰مدت زمان: دقیقه
🔊زبان: فارسی
🌍کشور سازنده: ایران
🔥 ژانر:اجتماعی
اجتماعی , ایرانی 🎬کارگردان: پژمان تیمورتاش
✍️نویسنده: پژمان تیمورتاش
🌟ستارگان: سجاد افشاریان , برزو ارجمند , فایزه علوی , خلاصه داستان: فیلم ایرانی مفت آباد قصه پنج جوان را به تصویر می کشد که هر کدام مشکلی دارند و مشغول زندگی روزمره خود هستند تا اینکه خبر می رسد زن رسول (صاحب خانه) راهی تهران شده است و همین اوضاع خانه را به هم می ریزد. دانلود فیلم مفت آباد با کیفیت عالی دانلود کیفیت ۴۸۰p
دانلود کیفیت ۷۲۰p
دانلود کیفیت ۱۰۸۰p
دانلود همه کیفیت ها
در ادامه خوشحال می‌شویم از نظرات شما در رابطه با فیلم های پیشنهاد شده مطلع شویم؛ همچنین شما نیز می‌توانید فیلم های محبوب خود را مطرح کنید. شاد باشید.
The Prestige سینمای مدرن مخصوصا وقتی به بلاک‌باسترها می‌رسد، در کمتر زمانی توانایی روایت قصه‌هایی را دارد که هم‌اندازه با فکرشده بودن‌شان جذاب هم به نظر برسند. قصه‌هایی که از هدف گرفتن مخاطبان عام نترسند، به همراه کردن آن‌ها با خود اهمیت بدهند و وقتی این همراهی اتفاق افتاد، به هر مخاطب بنا به میل، پیشینه‌ی سینمایی، جنس تفکرات و دانشی که از دنیاهای داستان‌شناسی و سینماشناسی دارد، آورده‌ای به‌خصوص را ارائه کنند. به همین خاطر «پرستیژ» محصول سال ۲۰۰۶ میلادی که به دوستی‌های ظاهری و جنگ‌های عمیق دو شعبده‌باز می‌پردازد که همیشه می‌خواهند نسبت به دیگری حقه‌های بزرگ‌تری داشته باشند، اثر ماندگاری شد. چون توانست این مأموریت غیرممکن را به سرانجام برساند. فیلمی با شخصیت‌پردازی‌های قابل لمس که پوچی بسیاری از رقابت‌های انسانی را به شکلی غم‌انگیز به یاد مخاطب می‌آورد و همان‌قدر که در طراحی معماهای بزرگ جسور است، در پاسخ گفتن به سوالات مطرح‌شده توسط خود نیز می‌درخشد. همین هم کاری می‌کند که در دور اول تماشای فیلم، بیننده تنها مات‌ومبهوت این قصه‌ی اقتباسی شنیدنی و گوش سپردن به دیالوگ‌های عالی قرارگرفته در دهان کاراکترهای آن بشود. در دور دوم که داستان را می‌دانیم، فرصت دقت به عناصر تصویری حاضر در صحنه به وجود می‌آید تا بیننده کمی بیشتر به اعماق ذهن فیلم‌ساز برود و مثلا درک کند که چه‌طور گاهی هزاران لامپ هم از پس روشن کردن زندگی تاریک یک نفر برنمی‌آیند. دورهای بعدی تماشای فیلم اما می‌توانند به موشکافی صحبت‌های آن درباره‌ی ماهیت تقلیدناپذیر و به دور از ادای عشق و درک استعاره‌ی اصلی و خالقِ تک‌تک لحظات این اثر چندلایه اختصاص پیدا کنند؛ تا مخاطب شعبده‌بازها را در جایگاه فیلم‌سازها و از آن بالاتر قصه‌گوهای حاضر در تمام جهان ببیند و علاوه‌بر آشنایی جدی‌تر با دغدغه‌های ذهنی کارگردان/نویسنده‌ی مولف حاضر در پشت قاب‌های اثر، خواسته یا ناخواسته برخی از قوانین اساسی در طراحی داستان‌های ماندگار را بشناسد. نقطه‌ی اوج برخورد چندباره‌ی تماشاگر با این فیلم که لیاقت بارها تماشا شدن را دارد نیز آن‌جایی رقم می‌خورد که در عین حضور اسکارلت جوهانسون، مایکل کین، هیو جکمن، کریستین بیل و دیوید بویی در گروه بازیگران The Prestige و درخشش همه‌ی آن‌ها در نقش‌های خود، تماشاگر درک می‌کند که چرا خود کریستوفر نولان تبدیل به ستاره‌ی اصلی اثر مورد بحث می‌شود و ابدا در پشت نام‌های متعدد و بزرگی که در جای‌جای تیم تولید آن به چشم می‌خورند، پنهان نشده است.
پیشنهاد فیلم آخر هفته(43) DLfars
The General باستر کیتون به‌عنوان یکی از آن فیلم‌سازهای فعال در سال‌های آغازین حیات واقعی سینما که حق بزرگی بر گردن بسیاری از فیلم‌سازهای بعد از خود دارند، انقدر کارنامه‌ی شلوغ و جذابی در دنیای هنر هفتم برای خویش دست‌وپا کرده است که معرفی یک فیلم به‌عنوان بهترین فیلم او دشوار به نظر می‌رسد. اما به جرئت می‌توان گفت در عین اینکه تمامی ساخته‌های این مرد کاربلند لیاقت دیده شدن را داشته‌اند و دارند، Sherlock Jr و Steamboat Bill, Jr و The General بزرگ‌ترین فیلم‌های او هستند. مخصوصا این سومی که اوج قدرت برنامه‌ریزی، مدیریت صحنه و کارگردانی کیتون را به رخ می‌کشد و همان‌قدر که پرشده از اکشن‌های هیجان‌آور و کمدی‌های خنده‌دار است، در شکل دادن رابطه‌ی احساسی بین برخی شخصیت‌ها و پرداختن به موضوعی جدی همچون زشتی‌های نازل‌شده بر سر کشور به خاطر جنگ داخلی می‌درخشد. The General نه فقط به این خاطر که حتی هم‌اکنون می‌توان به بازی گرفته شدن مرگ توسط بازیگران آن در مرحله‌ی فیلم‌برداری را با تماشای برخی از سکانس‌هایش درک کرد و نه فقط به این خاطر که داستان زیبا و هم‌ذات‌پندارانه‌ای دارد، بلکه بیشتر از هر چیز دیگر به خاطر داستان‌گویی تصویری‌اش لایق ستایش است. طوری که باور کنید در عین کوتاه و اثرگذار بودن دیالوگ‌های نوشتاری آن، اگر این موارد جایی در فیلم نداشتند، باز هم اکثر مخاطبان در درک احساسی قصه‌ی آن به مشکل نمی‌خوردند. به همین خاطر تماشای تماشای The General برای نسل جوان‌تر از آن جهت اهمیت قابل توجهی پیدا می‌کن که نشان می‌دهد فیلم‌ها چه‌قدر می‌توانند تبدیل به چیزی بیشتر از «نمایش‌دهنده‌ی کاراکترهایی که با دیالوگ داستان را جلو می‌برند» باشند و چه‌قدر داستان‌گویی تصویری، عنصر مهم، زیبا و شگفت‌انگیز در دنیای هنر هفتم است.
Broken Flowers چه می‌شود اگر یک بازیگر بزرگ، شناخته‌شده، توانمند و واقعا خاص در ارائه‌ی کمدی با یک کارگردان بزرگ، در نوع خود شناخته‌شده، توانمند و واقعا خاص در بهره‌جویی از کمدی در داستان‌گویی‌های سینمایی با یکدیگر همکاری کنند و اثری دوست‌داشتنی برای علاقه‌مندان به سینمای هنری را به ارمغان بیاورند؟ نتیجه‌ی رخ دادن و واقعی شدن این فرض ذهنی چیزی نیست جز خلق فیلمی به اسم Broken Flowers به کارگردانی جیم جارموش و با بازی بیل مریِ احیاشده در سینمای وس اندرسون که نباید تماشای آن را به تعویق بیاندازیم. فیلمی اکران‌شده در سال ۲۰۰۵ میلادی که به قهرمانی سن‌دار، مچاله‌شده و کم‌وبیش بریده از زندگی به اسم دان جانستن می‌پردازد؛ مردی که دیگر تقریبا هیچ همراهی در زندگی خود ندارد و ناگهان به خاطر یک نامه‌ی نوشته‌شده توسط شخصی ناشناس متوجه می‌شود که پسری نوزده‌ساله دارد و اکنون باید او را پیدا کند. همین هم او را با یک کارآگاه با نقش‌آفرینی عالی جفری رایت همراه می‌کند که از دان می‌خواهد به سراغ تک‌تک زنانی برود که پیش‌تر با آن‌ها روزگار می‌گذرانده است. همین هم سفر جالبی را به وجود می‌آورد که طی آن دان با گذشته‌ی خود، مخاطب عام با لحظاتی بامزه و نقش‌آفرینی‌های خوبِ بازیگرانی همچون تیلدا سوئینتن و تماشاگر علاقه‌مند به فیلم‌های معنادار با یک داستان‌گویی جذاب و پرشده از استعاره‌های هوشمندانه مواجه می‌شوند. از آن‌جایی که به‌تازگی فیلم The Dead Don’t Die اثر جدید جارموش هم در اختیار همگان قرار گرفته، اکنون زمان مناسبی برای سر زدن به کارنامه‌ی این فیلم‌ساز عجیب آمریکایی و حتی تجدید دیدار با فیلم‌هایی همچون Broken Flowers است.
The Big Boss «رئیس بزرگ» که البته دقیقا مثل The Chinese Connection از آن با نام Fist of Fury هم یاد می‌شود، روایت‌گر قصه‌ی آشنای ایستادن مردمِ ضعیف در مقابل سرمایه‌دارهای قدرتمند و بی‌احساس است. روایتی از وارد شدن جوانکی بی‌تجربه اما به‌شدت قدرتمند در استفاده از هنرهای رزمی به شهری بسیار کوچک که مشغول کار در یک شرکت یخ‌بری می‌شود، به دختر خاصی علاقه پیدا می‌کند و در همین حین که مشغول گذراندن روزهایش به بی‌برنامه‌ترین و سرخوشانه‌ترین شکل ممکن است، ناگهان خود را قراگرفته در جایگاه نماینده‌ی مردم می‌بیند. این وسط اما بروس لی در نقش او نه‌تنها صرفا یک قهرمان کلیشه‌ای شکست‌ناپذیر را به تصویر نمی‌کشد، بلکه موجودی آسیب‌دیده، سرخورده و آماده‌ی اشتباه کردن را نشان‌مان می‌دهد. پسری که قهرمان‌بازی‌های او در دل سکانس‌های اکشن و جذاب فیلم، باتوجه‌به اشتباهاتش ارزش بیشتری دارند. پسری که همیشه سرش را پایین می‌گیرد تا مزاحم کسی نشود، گاهی سرش را از روی خجالت پایین می‌اندازد و گاهی هم همین ویژگی‌ها باعث می‌شوند افق بلندتر را نبیند و متوجه جنایات جریان‌یافته در مقابل چشمانش نباشد. ترکیب این فضای داستانی ساده اما قابل لمس و به‌شدت مبارزه‌گر بر علیه نظام سرمایه‌داری با بازی بروس لی و توانایی رزمی شگفت‌انگیز او و طراحی طح بالای سکانس‌های مبارزه‌ی فیلم و تدوین اغراق‌شده اما دوست‌داشتنی آن، از The Big Boss محصولی ساخته‌اند که هنوز پس از تمامی این سال‌ها کسی با دیدن آن وقت خود را هدر نداده است.
فیلم ایرانی مفت آباد 📀سال انتشار: 1398
⏰مدت زمان: دقیقه
🔊زبان: فارسی
🌍کشور سازنده: ایران
🔥 ژانر:اجتماعی
اجتماعی , ایرانی 🎬کارگردان: پژمان تیمورتاش
✍️نویسنده: پژمان تیمورتاش
🌟ستارگان: سجاد افشاریان , برزو ارجمند , فایزه علوی , خلاصه داستان: فیلم ایرانی مفت آباد قصه پنج جوان را به تصویر می کشد که هر کدام مشکلی دارند و مشغول زندگی روزمره خود هستند تا اینکه خبر می رسد زن رسول (صاحب خانه) راهی تهران شده است و همین اوضاع خانه را به هم می ریزد. دانلود فیلم مفت آباد با کیفیت عالی دانلود کیفیت ۴۸۰p
دانلود کیفیت ۷۲۰p
دانلود کیفیت ۱۰۸۰p
دانلود همه کیفیت ها
در ادامه خوشحال می‌شویم از نظرات شما در رابطه با فیلم های پیشنهاد شده مطلع شویم؛ همچنین شما نیز می‌توانید فیلم های محبوب خود را مطرح کنید. شاد باشید.
دیدگاه ها