نتایج بیشتـــــر
درباره کالکشن فیلم The Raid: یورش فیلمی دو قسمتی در ژانر اکشن و هنرهای رزمی و با بازی ایکو اویس است. داستان یک گروه ویژه پلیس در کشور اندونزی در شهر جاکارتا را روایت می کند که باید طی یک عملیات وارد یک بلوک آپارتمانی شوند و خطرناک ترین خلافکار کشور را دستگیر کنند…
تیمی ۲۰ نفره از نیروهای ویژه پلیس اندونزی در مأموریت خود در یک ساختمان ۳۰ طبقه که توسط فردی شرور اداره میشود، به دام میافتند. داستان فیلم به روایت درگیری و تقلای این تیم بیست نفره برای رهایی از این ساختمان که مملو از تبهکاران است میپردازد.
«یورش 2» چند ساعت پس از پایان ماجرای «یورش: رستگاری» را پی میگیرد، که راما با یک پلیس مخفی لباس شخصی ملاقات و موافقت میکند برایش کار کند. راما پس از کسب یک هویت جعلی به زندان فرستاده میشود. در آنجا با اوچاک (با بازی اریفین پوترا) پسر بانگون (با بازی تیو پاکو سادءوى) سرکرده جنایتکاران آشنا و موفق میشود اعتمادش را جلب کند. پس از آزادی راما پیش بانگون میرود تا برایش کار کند، اما خیلی زود متوجه میشود که اوچاک دیگر مایل به پذیرش محدودیتهایی که پدرش بر او اعمال میکند نیست. پسر در صدد است کار را خود به دست گیرد و پدر را هرچه سریعتر کنار بزند. اوضاع وقتی که بِجو (با بازی الکس عبّاد) –که اندیشه ریاست را در سر میپروراند- به اوچاک وعده قدرت میدهد بحرانی تر میشود. راما به ناچار خود را در موقعیتی مییابد که مجبور است در یک جنگ خونبارِ قریب الوقوع از میان پدر و پسر یکی را انتخاب نماید.
یکی از جنبههای «یورش 2» که آن را از بسیاری از فیلمهای اکشن خشن معمول متمایز میکند این است که ایوانز به ضرب و شتم هایش مقداری رنگ هنری داده است. به خصوص در لحظات تقریبا آرام پیش از زد و خوردها دوربینش بر روی جزئیات ریزی متمرکز میشود. در یک صحنه که راما در شرف شکست خوردن از چند تن از دشمنانش قرار دارد، تصویری به ما نشان داده میشود که یک قفل کشویی دیگر قادر به تحمل فشاری که از بیرون وارد میشود نیست و چیزی نمانده در برابر آن تسلیم شود. همچنین با این که ایوانز ولزی است، تصمیم گرفته «یورش 2» را همانند قسمت پیشین در اندونزی فیلمبرداری کند. پخش کنندگان آنقدر به استقبال از این فیلم خوش بین بوده اند که آن را به صورت زیرنویس دار روانه سینماها کرده اند.
«یورش 2» با در نظر داشتن گروهی خاص از مخاطبان طراحی شده است و خارج از آن گروه بعید است با استقبال گستردهای مواجه شود. شدت خشونت این فیلم از مرز تحمل بسیاری از مخاطبان خواهد گذشت و آنها را آزرده خاطر خواهد کرد، هرچند بعضی جاها جنبه اغراق آمیز به خود میگیرد (در اوج نبرد با خود میگویید لابد مبارزها جمجمههای تیتانیومی دارند که هیچ مقدار ضربه به سر و صورتشان نمیتواند از پای درشان بیاورد)، با این حال بسیار خون آلود و با جزئیات است. به طوری که در کنار ایوانز کارگردانانی مانند اسکورسیزی و تارانتینو تقریبا کهنه و از مد افتاده به نظر میرسند. ایراد بزرگتری که میشود به این فیلم وارد کرد روند پیش روی داستان است؛ نیمه اول نامتعادل و اسیر یک روایت شلوغ است، روایتی که به اندازهای که فیلمسازان باور دارند گیرا نیست. با این حال یک ساعت پایانی تقریبا همه این مسائل را بی اهمیت میسازد. وقتی «یورش 2» عزمش را بر تاخت و تاز جزم میکند، هیچ زندانیی بر جای نمیگذارد.