زندگی نامه johnny depp

johnny depp در 9/ژوئن/1963 در امریکا،ایالت کنتاکی در شهر اوونزبروو به دنیا امد. پدر وی جان کریستوفر دپ مهندس شهرسازی و مادرش تی سو پالمر یک خدمت کار ساده بود . جانی یک برادر دو خواهر به نام های کریستی،دبی و دنیل دارد. انها در دوران کودکی خود مجبور بودن تا همراه خانواده اشان همیشه در حال سفر باشند و به شهرهای بسیار زیادی سفر کرده اندو در نهایت در سال 1970 به فلوریدا  نقل مکان نمودند. در سال 1978 والدین او بخاطر یکسری از مشکلات از یکدیگر جدا شدند و مادرش بعد از چندی با رابرت پالمر (متوفی سال 2000) ازدواج کرد.او همیشه از رابرت پالمر به عنوان «الهام بخش من» نام می برد.

دوران کودکی

او در اوونزبروو، کنتاکی به دنیا آمد. پدرش johnny depp، مهندس شهرسازی و مادرش بتی سو پالمر یک خدمتکار بود. او یک برادر به نام دنیل دارد که رمان‌نویس است و دو خواهر نیز به نام‌های کریستی (که اکنون مدیر شخصی او است) و دبی دارد. خانواده او از مهاجران فرانسوی پروتستان بودند که در حدود سال ۱۷۰۰ در ویرجینیا ساکن شدند.

خانواده او در دوران کودکی‌اش اغلب نقل مکان می‌کردند به طوری‌که او و برادر و خواهرانش در بیش از ۲۰ مکان مختلف زندگی کرده‌اند و در نهایت در سال ۱۹۷۰ در فلوریدا ساکن شدند. در سال ۱۹۷۸ والدینش از هم جدا شدند مادرش سپس با رابرت پالمر (متوفی سال ۲۰۰۰) ازدواج کرد. او همیشه از رابرت پالمر به عنوان «الهام بخش من» یاد می‌کند.

او در کودکی‌اش به خاطر استرس ناشی از رو به رو شدن با مشکلات خانوادگی دست به خودآزاری می‌زد و هفت یا هشت اثر زخم به جا مانده از آن زمان دارد. در مصاحبه‌ای که سال ۱۹۹۳ داشت، عنوان کرد: «بدن من نوعی مجله‌است. مانند کاری که سربازها می‌کنند. هر خالکوبی معنی خاصی دارد. چه می‌خواهد توسط خودت با چاقو صورت گرفته باشد یا توسط یک هنرمند این رشته.»

موسیقی

وقتی ۱۲ سالش بود مادرش به او یک گیتار هدیه داد و او شروع به نواختن در گاراژ راک‌های مختلف کرد. یک سال پس از جدایی والدینش، دبیرستان را رها کرد تا نوازنده موسیقی راک شود. دو هفته بعد سعی کرد به مدرسه بازگردد اما مدیر به او گفت که به دنبال رویایش برود و موسیقی‌دان شود. او با گروه «بچه» ا شروع به نواختن کرد. این گروه موفقیت محلی نسبتاً کمی را تجربه کرد. اعضای گروه بچه‌ها برای دستیابی به قراردادی برای ضبط موسیقی، راهی لس آنجلس شدند و نام گروه را به "روش شش تیر" تغییر دادند ولی پیش از ضبط آهنگ، این گروه متلاشی شد. او بلافاصله به گروه راک سیتی انجلز پیوست و در نوشتن آهنگ مری همکاری کرد. که در اولین اجرای این گروه برای شرکت نشر گفن رکوردز با نام اندوه مرد جوان ثبت شد.

ازدواج

در ۲۴ دسامبر ۱۹۸۳ با لوری آن آلیسون خواهر خواننده و نوازنده باس گروه ازدواج کرد. در دوران تأهل، همسرش به چهره‌پردازی می‌پرداخت. در حالی که johnny depp به انواع شغل‌های عجیب و غریب اشتغال داشت، از جمله این شغل‌ها می‌توان به بازاریابی از راه دور برای فروش خودکار اشاره کرد. همسرش او را به نیکلاس کیج معرفی کرد و کیج به او پیشنهاد کرد تا وارد عرصه بازیگری شود. او و همسرش در سال ۱۹۸۵ از هم طلاق گرفتند.

نخستین نقش اصلی johnny depp در فیلم ترسناک و کلاسیک کابوس در خیابان الم در سال ۱۹۸۴ بود. او نقش دوست قهرمان فیلم، نانسی تامپسون (با بازی هدر لنگن‌کمپ) و یکی از قربانیان فردی کروگر را بازی کرد. او اولین گزینه کارگردان برای ایفای نقش یک اسکیت‌باز آمریکایی در فیلم درام تراشین محصول سال ۱۹۸۶ بود، اما بعداً توسط تهیه‌کننده فیلم کنار گذاشته شد. همچنین در این سال در نقش دوم فیلم جوخه به کارگردانی الیور استون ظاهر شد.

سینما

پس از آن در سال ۱۹۹۰ در فیلم ادوارد دست‌قیچی به کارگردانی تیم برتون بازی کرد که موفقیت فیلم به ارتباط طولانی مدت آن دو انجامید و آینده حرفه‌ای جانی دپ را تحت تأثیر قرار داد. بعد با فیلم‌هایی مانند اسلیپی هالو، چارلی و کارخانه شکلات‌سازی، سری دزدان دریایی کارائیب، سوئینی تاد: آرایشگر شیطانی خیابان فلیت، آلیس در سرزمین عجایب، رنگو و سایه‌های سیاه به موفقیت‌های بزرگی در گیشه دست یافته‌است.

johnny depp برای به تصویر درآوردن شخصیت‌هایی مانند ادوارد دی وود در اد وود، جوزف دی. پیستن در دنی براسکو، هانتر اس. تامپسون در ترس و نفرت در لاس‌وگاس، جورج جانگ در کوکائین و جان دیلینجر در دشمنان مردم تحسین شده‌است.

در سال ۱۹۹۸ جانی دپ، که طرفدار و دوست قدیمی نویسنده‌ای به نام هانتر اس. تامپسون بود، در فیلم ترس و نفرت در لاس‌وگاس که بر اساس رمانی به همین نام از تامپسون ساخته شد، بازی کرد. در سال ۲۰۰۸ راوی فیلم مستند گونزو:زندگی و کار دکتر هانتر اس تامپسون بود.

او بیشتر هزینه‌های مراسم یادبود دکتر تامپسون را پرداخت. او این مراسم را با آتش‌بازی و شلیک خاکستر تامپسون با توپ در اسپن، کلرادو، جایی که دوستش زندگی می‌کرد، کامل کرد. کار بعدی جانی دپ از آثار تامپسون فیلم خاطرات عجیب و غریب بود که در سال ۲۰۱۱ اکران شد که از یکی از رمان‌های تامپسون اقتباس شده بود.

موفقیت ها

در سال 1990 با فیلم ادوارد دست قیچی دیده شد و سپس در فیلم های نظیر، اسلیپی هالو، چارلی و کارخانه شکلات سازی، آلیس در سرزمین عجایب و بخصوصی سری فیلم های دزدان دریایی کارائیب که از سال 2003 شروع شد به موفقیت ها و شهرت جهانی رسید.

نام وی در کتاب گینس به عنوان گرانترین بازیگر با دستمزد 75 میلیون دلار ثبت شده است،  در سال 2001 یکی از 20 چهره سرگرمی جهان شناخته شد و در سال 2012 وبسایت IMDB او را بهترین بازیگر سینما جهان در 10 سال گذشته معرفی کرد.

در سال 2004 با همکاری خواهرش کریستی شرکت فیلمسازی اینفینیتم نیهیل (به معنای هیچ بی نهایت) را تاسیس کرد، این شرکت روی فیلم های مشهوری سرمایه گذاری کرده است.

اظهار نظر بحث‌ برانگیز دربارهٔ آمریکا

در سال ۲۰۰۳ اظهار نظر جانی دپ دربارهٔ آمریکا در مجله آلمانی اشترن چاپ شد: «آمریکا مثل یک توله سگ لال است که دندان‌های بزرگی دارد و می‌تواند گاز بگیرد و آسیب بزند» اما دپ بعدها گفت که مجله اشتباه نقل قول کرده‌است و این نقل قول از متن برداشته شده و اشترن داستان را به میل خودش نوشته‌است همان‌طور که سایت سی‌ان‌ان این گفته را از او نقل قول کرد که او از بچه‌هایش خواسته تا به آمریکا به چشم یک اسباب بازی شکسته نگاه کنند، آن را بررسی کنند، احساسش کنند و بعد رهایش کنند.

در هفته‌نامه نیوزویک چاپ ۱۷ ژوئیه ۲۰۰۶ دوباره نقل قول توله سگ لال در متن نامه‌ای به مجله چاپ شد. او همچنین با گزارش رسانه‌ها که گفته‌اند «دپ ناشناس زندگی کردن در فرانسه و زندگی ساده‌اش در آنجا را دوست دارد» مخالف است.

او در واکنش به انتشار این سخنان گفته‌است: «منظور من از توله سگ، مقایسه آمریکا با اروپا بود چون آمریکا در مقایسه با کشورهای دیگر جوان است. آمریکا حدود ۲۰۰ ساله‌است. خجالت‌آور است که استعاره‌ای که من استفاده کردم از روی سیاستی افراطی از متن برداشته شده‌است. من آمریکایی هستم.

عاشق کشورم هستم و آرزوهای بزرگی برایش دارم. به همین دلیل است که درباره‌اش صریح صحبت می‌کنم و گاهی اوقات نقدش می‌کنم. من از آزادی که در کشورم وجود دارد خیلی بهره برده‌ام و تا ابد از آن سپاس‌گزار خواهم بود. من از همه افرادی که از این سخنانی که احمقانه تحریف شده ناراحت شدند، عذرخواهی می‌کنم.»