سریال
با بیست و ششمین قسمت از مجموعه پیشنهادی فیلم DLfars برای آخر هفته، همراه شما عزیزان هستیم. در این عنوان ، هر هفته به معرفی چند فیلم برتر که حتما باید دیده شوند، از نگاه DLfars می‌پردازیم و آن‌ها را به شما عزیزان معرفی می‌کنیم. ممکن است شما نیز برخی از این فیلم ها را دیده باشید و یا حتی اسم بعضی از آن‌ها را نشنیده باشید! در هر صورت تمامی فیلم هایی که معرفی می‌شوند، از نگاه DLfars، عناوین فوق العاده جذابی هستند. در ادامه به معرفی چند فیلم پیشنهادی DLfars برای آخر هفته شما می‌پردازیم، همراه ما باشید.
The Babadook فیلم The Babadook یعنی اولین ساخته‌ی بلند جنیفر کنتِ استرالیایی، فیلمی سر و شکل گرفته بر پایه‌ی استفاده از وحشت روان‌شناسانه برای نفوذ به وضعیت ذهنی تاریک یک کودک اشکال‌دار است که شاید بزرگ‌ترین ترس خود را نه در نمایش موجود دهشتناک مخفی‌شده در زیر تخت بچه‌ها، که در جنگِ همیشه باخته‌ی مادر او برای نجات دادنش از این وضعیت، نمایش بدهد. «بابادوک» به هیولایی بیرون کشیده‌شده از دل کتابی کودکانه نگاه می‌اندازد که شخصیت‌های اصلی داستان یا ابدا او را باور ندارند یا وی را دلیلی بر شکل‌گیری تمامی لحظات تلخ زندگی‌شان به شمار می‌آورند. موجودی ناشناس و شاید در ابعاد استخوان‌شکنِ تصویرسازی‌های سینمای وحشت، کمی مسخره که دائما به هیولاهایی بزرگ‌تر از خودش ارجاع می‌دهد و هنگام بازی کردنِ فیلم‌ساز با کهن‌الگوهای ژانر، جلوه‌ای جدی‌تر از یک جنایت‌کارِ ماورا الطبیعه‌ی دیگر را به خود می‌گیرد.
به آن دلیل که «بابادوک» بزرگ‌ترین وحشت‌های نهفته در زندگی پروتاگونیست‌های معیوب (نه از نظر کیفیت شخصیت‌پردازی) خود را در عادی‌ترین قسمت‌های زندگی‌های آن‌ها رو می‌کند و برای نمونه یک بار با قاب‌بندی عمودی از محل استراحت کودک، تخت او و چراغ قوه‌های چیده‌شده در دو طرف تختش (که نمادی از تولیدکنندگان نور و عواملی خیالی برای برطرف کردن تاریکی‌ها و ترس‌های زندگی‌اش هستند) را به سانِ سر و صورت هیولایی نه‌چندان بی‌شباهت به خودِ بابادوک، نشان‌مان می‌دهد. به‌گونه‌ای که درک کنیم که آن جسمِ متحرک و سیاه‌وسفید ترسناک که شاید برخی ا/form>
The Babadook فیلم The Babadook یعنی اولین ساخته‌ی بلند جنیفر کنتِ استرالیایی، فیلمی سر و شکل گرفته بر پایه‌ی استفاده از وحشت روان‌شناسانه برای نفوذ به وضعیت ذهنی تاریک یک کودک اشکال‌دار است که شاید بزرگ‌ترین ترس خود را نه در نمایش موجود دهشتناک مخفی‌شده در زیر تخت بچه‌ها، که در جنگِ همیشه باخته‌ی مادر او برای نجات دادنش از این وضعیت، نمایش بدهد. «بابادوک» به هیولایی بیرون کشیده‌شده از دل کتابی کودکانه نگاه می‌اندازد که شخصیت‌های اصلی داستان یا ابدا او را باور ندارند یا وی را دلیلی بر شکل‌گیری تمامی لحظات تلخ زندگی‌شان به شمار می‌آورند. موجودی ناشناس و شاید در ابعاد استخوان‌شکنِ تصویرسازی‌های سینمای وحشت، کمی مسخره که دائما به هیولاهایی بزرگ‌تر از خودش ارجاع می‌دهد و هنگام بازی کردنِ فیلم‌ساز با کهن‌الگوهای ژانر، جلوه‌ای جدی‌تر از یک جنایت‌کارِ ماورا الطبیعه‌ی دیگر را به خود می‌گیرد.
به آن دلیل که «بابادوک» بزرگ‌ترین وحشت‌های نهفته در زندگی پروتاگونیست‌های معیوب (نه از نظر کیفیت شخصیت‌پردازی) خود را در عادی‌ترین قسمت‌های زندگی‌های آن‌ها رو می‌کند و برای نمونه یک بار با قاب‌بندی عمودی از محل استراحت کودک، تخت او و چراغ قوه‌های چیده‌شده در دو طرف تختش (که نمادی از تولیدکنندگان نور و عواملی خیالی برای برطرف کردن تاریکی‌ها و ترس‌های زندگی‌اش هستند) را به سانِ سر و صورت هیولایی نه‌چندان بی‌شباهت به خودِ بابادوک، نشان‌مان می‌دهد. به‌گونه‌ای که درک کنیم که آن جسمِ متحرک و سیاه‌وسفید ترسناک که شاید برخی ا/form>
دیدگاه ها