سریال
با بیستمین قسمت از مجموعه پیشنهادی فیلم DLfars برای آخر هفته، همراه شما عزیزان هستیم. در این عنوان ، هر هفته به معرفی چند فیلم برتر که حتما باید دیده شوند، از نگاه DLfars می‌پردازیم و آنها را به شما عزیزان معرفی می‌کنیم. ممکن است شما نیز برخی از این فیلم ها را دیده باشید و یا حتی اسم بعضی از آنها را نشنیده باشید! در هر صورت تمامی فیلم هایی که معرفی می‌شوند، از نگاه DLfars، عناوین فوق العاده جذابی هستند. در ادامه به معرفی چند فیلم پیشنهادی DLfars برای آخر هفته شما می‌پردازیم، همراه ما باشید.
Hot Fuzz مسیری که خیلی از سینماروهای جدیدتر در راه شناخت ادگار رایت و فیلم‌هایش طی می‌کنند، اصولا از Baby Driver و اکشن‌های میکس‌شده‌ی شیرینش با موسیقی آغاز میشود، در ایستگاه Scott Pilgrim vs. the World آنها را درون پیچ تندی می‌اندازد و سپس هم با Shaun of the Dead، به نوعی هنری‌ترین فیلم این کارگردان کاربلد در جذب مخاطبان را در ایستگاه آخر، تحویل‌شان می‌دهد. این وسط ولی در اکثر مواقع، اکشنِ Hot Fuzz و فانتزی The World’s End، همان دو اثر تماشایی دیگر ادگار رایت هستند که در طول مسیر کسی به آنها توجهی نکرده است. آیا این نشان‌دهنده‌ی کم‌اهمیت‌تر بودن این دو فیلم در کارنامه‌ی رایت است؟ قطعا نه.
قصه‌ی Hot Fuzz که نیکولاس انجل با بازی سایمون پگ را در مقام یک افسر سابق لندنی دنبال کرده است، از همان ابتدای کار، با فرمی متفاوت روایتش را پیش میبرد و با انداختن کاراکتر گفته‌شده در یک روستای بریتانیایی خسته‌کننده و تصویرسازی از سختی‌های حاضر در راه او برای وفق پیدا کردن با محیط جدید، به کمک زیر ذره‌بین بردن دل‌تنگی‌اش برای شهرهای بزرگ و شلوغ، سرگرمی می‌سازد. اما آرامش روستا پابرجا نیست و اتفاقاتی از راه می‌رسند که منجر به مواجهه با سکانس‌های اکشن دیدنی اثر می‌شوند. مسئله‌ای که ما را هم گام به گام با نیکولاس، هیجان‌زده می‌کند و آرام‌آرام، یکی از پارودی‌های شارژشده‌ی سینما در چند سال اخیر را می‌سازد. در حد و اندازه‌ای که برخی می‌گویند Hot Fuzz همان کاری را که Shaun of the Dead با ژانر قصه‌های زامبی‌محور در دنیای مدرن انجام داد، بر سر فیلم‌های اکشنی با محوریت یک قهرمان در برابر همه‌ی دشمنانش می‌آورد. Hot Fuzz نمونه‌ی بارز یک اثر سینمایی است که نشان می‌دهد چرا یک کارگردان قبل از به چالش کشیدن برخی کلیشه‌ها در ساخته‌ی خود، باید نخست آن کلیشه‌ها را به درستی و بادقت بشناسد. همین هم از آن، یک محصول تماشایی می‌آفریند که طرفداران مارتین فریمن هم از دیدن وی در ثانیه‌هایش، لذت می‌برند.
Bicycle Thieves فیلم Bicycle Thieves، به عنوان یکی از بهترین آثار کلاسیک سینمای جهان، جزو آن‌دسته از ساخته‌های سینمایی طبقه‌بندی میشود که مقاله‌هایی بسیار گسترده‌تر و قدرتمندانه‌تر از آن‌چه که پیش روی‌تان قرار گرفته است، به بررسی چرایی ماندگاری‌اش در تاریخ تا این حد و اندازه می‌پردازند. اما به عنوان بازتاب‌دهنده‌ی آن‌چه که در فیلم‌نامه‌نویسی و کارگردانی اثر به چشم می‌خورد، می‌توان به Bicycle Thieves در قد و قامت آینه‌ی صیقل‌خورده و تمام‌نمایی از یک حقیقت، قسمتی از تاریخ یک کشور و زندگی انسان‌هایی گوناگون، نگاه کرد.
اثری از سال ۱۹۴۸ میلادی که با محوریت همان فضای پس از جنگ کشور ایتالیا، اتسمفرش را به واقع‌گرایانه‌ترین فرم قابل تصور در آن زمان شکل داد و به تک به تک مردمانی پرداخت که قضاوت آنها در یک قاب، کار درستی به شمار نمی‌رفت. به آدم‌هایی که پلیس و انسان‌های دیگر و کل جهان، به خون‌شان تشنه‌اند و می‌خواهند آنها را از پای دربیاورد. به آدم‌هایی که دزد، قاتل یا خطرناک به نظر می‌آیند و هیچ‌کس نفهمیده، نمی‌فهمد و نخواهد فهمید که چگونه پای‌شان به چنین نقطه‌ای از زندگی باز میشود. آن‌هایی که به دنبال زندگی شرافت‌مندانه می‌گردند ولی زندگی را بی‌رحم‌تر از آن‌چه که دیگران توصیف کرده‌اند، می‌یابند. Bicucle Thieves قبل و بعد از همه‌ی ارزش‌های هنری‌اش و حتی پیش از زیبایی بی‌پایان نمای فراموش‌ناشدنی پایانی‌اش که کلوزآپ دستان پدر و پسر قرارگرفته در هسته‌ی داستان را روی پرده‌های نقره‌ای میبرد، راجع به مردی است که به چسباندن پوسترها راضی بود اما یک دزد به عنوان نماینده‌ی کل جامعه، از او می‌خواهد که شغل ساده و بی‌اشکالش را کنار بگذارد و دزدی کند.
12 Years a Slave در شدت بزرگی، گستردگی و تلخی ظلم‌وجور واردشده بر تعداد بی‌شماری از مردم سیاه‌پوست در طول تاریخ، هیچ شکی وجود ندارد و خوش‌بختانه در جهان امروز، کمتر کسی را می‌توان یافت که بخواهد چنین حقیقتی را انکار کند. بااین‌حال، کمتر فیلمی هم در حد و اندازه‌ی «دوازده سال بردگی» استیو مک‌کوئین پیدا میشود که این‌قدر دقیق و لایق احترام، به زندگی این انسان‌ها پرداخت باشد و به‌جای تمرکز روی موضوعاتی مشخص، با اقتباس از کتابی عالی، تصویری کامل و پرجزئیات را از آن‌چه بر این افراد گذشت، تحویل مخاطابش دهد. «دوازده سال بردگی» درباره‌ی صفر تا صد زندگی بی‌انصافانه‌ای است که آدم‌هایش حتی در منفی‌ترین و زشت‌ترین حالت‌شان، منطق فکری خود را یدک می‌کشند؛ از فرد سفیدپوست و دون‌مایه‌ای که از روی کتاب دینی‌اش دستورها لازم برای شلاق زدن بردگان بی‌گناهش را می‌یابد تا شخصیت‌های دردکشیده‌ی سیاه‌پوست که کارگردان به‌جای قدیس‌سازی از آنها و این‌گونه بزرگ‌تر کردن فاجعه‌ی اتفاق‌افتاده برای‌شان، تک‌تک‌شان را به باورپذیرترین حالت ممکن نشان‌مان می‌دهد. به همین خاطر، مخاطب هم با گذر ثانیه‌های فیلم، دیگر خودش را قرارگرفته مقابل یک اثر مستندمانند و تقلیدشده‌ی دیگر از زندگی سیاه‌پوست‌ها در تاریخ معاصر نمی‌بیند و به‌جای آن، به اهمیتِ اندک داشته‌های‌مان در جهان مدرن پی میبرد؛ به اهمیت برده‌دار و نژادپرست نبودن یا به بیان واضح‌تر، پست‌فطرت نبودن.
به بیان بهتر، «دوازده سال بردگی» که برد پیت، بندیکت کامبربچ، چیویتل اجیوفور، مایکل فاسبندر و سارا پلسونشخصیت‌هایش را حتی از شخصیت‌پردازی‌های عالی فیلم‌نامه‌شان هم عمیق‌تر کرده‌اند، سبب میشود که بفهمیم چه‌قدر برده‌داری کاری کثیف و در عین حال حقیقی بوده است. رخدادی ناراحت‌کننده که مال داستان‌ها نیست، نباید گذر نسبی جهان از آن را فراموش کرد و درباره‌ی اشک‌ها و خون‌های بی‌پایانی است که بدون آگاهی خیلی از آدم‌ها، به زمین ریخته‌اند. کارگردانی مک‌کوئین و تعلیق‌سازی‌های او هم که در این اثر سینمایی به اوج خودشان می‌رسند. پس دیگر چه دلیلی برای ندیدن آن در سریع‌ترین زمان ممکن وجود دارد؟
Mary and Max نمی‌دانم که اگر دنیای انیمیشن‌های استاپ‌موشن نبود، چگونه انسان‌ها می‌توانستند غم تماشا نکردن «مری و مکس» را تحمل کنند. کمدی‌درام عجیبی که اگر آن را ندیده‌اید، قول می‌دهم هرگز بعد از نشستن پای لحظات فوق‌العاده‌اش، بعد از دیدن رابطه‌ی احساسی و خارق‌العاده‌اش و بعد از دیدن دوستی‌ای که مابین مردی چهل و چهار ساله و دختری هشت ساله تنها از طریق ارسال شدن نامه‌هایی متفاوت رخ می‌دهد و سال‌ها ادامه پیدا می‌کند، احساس پشیمانی نخواهید کرد. Mary and Max، از آن فیلم‌هایی است که آسان به دل می‌نشینند، آسان یگانه بودن‌شان را اثبات می‌کنند و آسان‌تر از همه‌ی این‌ها با احساسات‌تان بازی‌هایی می‌کنند که گاهی دردناک، گاهی آرامش‌بخش و در تمامی مواقع خواستنی هستند.
با همه‌ی این‌ها، «مری و مکس»، همان‌قدر که این کارها را آسان انجام می‌دهد، سخت فراموش میشود. پلان به پلان انیمیشن، هنرمندانه و زیبا کارگردانی شده و داستان اثر به قدری عمیق و درگیرکننده است که حتی خواندن خلاصه‌ی متنی آن هم توانایی چنگ زدن به قلب‌تان را دارد. نمی‌خواهم حتی ذره‌ای از این فیلم‌نامه‌ی فوق‌العاده را برای‌تان فاش کنم و توصیه می‌کنم بدون خواندن هیچ توضیح دیگر یا تماشای هر تریلری، فقط به تماشای فیلم بنشینید و اجازه بدهید کارش را بکند. آخر می‌دانید که، آثار معرکه و تحسین‌برانگیزی چون Mary and Max، خیلی به مخاطب کاری ندارند و خودشان آرام‌آرام به درون قلب وی می‌روند. آن‌قدر آرام و مطمئن که به سختی میشود راهی برای بیرون کشیدن‌شان از آن‌جا پیدا کرد.
فیلم ایرانی تو و من ژانر : اجتماعی، کمدی
زبان : فارسی
کیفیت: ۷۲۰p hd
محصول : ایران
مدت زمان: ۱۰۰ دقیقه
سال تولید: ۱۳۹۰
ستارگان: محمدرضا گلزار، الناز شاکردوست، بهنوش بختیاری، شیرین بینا، سعید محقق، علی قیومی، مائده وحید، مرتضی حلبیان، علیرضا گل احمدی، ترانه طباطبایی، با معرفی رضا بانکی، اکان بانکی و…
تهیه‌کننده : اصغر بانکی
کارگردان : محمد بانکی
نویسنده: پیمان عباسی
خلاصه داستان : دو جوان به دلایلی مجبور می شوند نقش نامزدهای یکدیگر را بازی کنند و در این میان درگیر ماجراهای مختلفی می شوند که…
فیلم ایرانی گام های شیدایی سال انتشار: 1397
مدت زمان: 85 دقیقه
زبان: فارسی
کشور سازنده:ایران
ژانر: اجتماعی ,ایرانی
کارگردان: حمید بهمنی
نویسنده: مهدی سجاده چی
ستارگان:بهنوش طباطبایی, جمشید هاشم پور,ک وروش تهامی, لوریت حنینو, محمدرضا شریفی نیا, فخرالدین صدیق شریف
خلاصه داستان: جولیا به عراق آماده تا گزارش هایی از نیروهای امریکایی تهیه کند و از آنها قهرمان بسازد اما او به حقایقی پی میبرد و تصمیم میگیرد که فرار کند او به سوی کریلا میرود و همزمان این فرار او روبه رو میشود با پیاده روی عظیم اربعین و همین موضوع باعث میشود که او به اما حسین علاقه مند شود…
دانلود فیلم گام های شیدایی با کیفیت عالی
دانلود کیفیت ۴۸۰p
دانلود کیفیت ۷۲۰p
دانلود کیفیت ۱۰۸۰p
در ادامه خوشحال می‌شویم از نظرات شما در رابطه با فیلم های پیشنهاد شده مطلع شویم؛ همچنین شما نیز می‌توانید فیلم های محبوب خود را مطرح کنید. شاد باشید.
Hot Fuzz مسیری که خیلی از سینماروهای جدیدتر در راه شناخت ادگار رایت و فیلم‌هایش طی می‌کنند، اصولا از Baby Driver و اکشن‌های میکس‌شده‌ی شیرینش با موسیقی آغاز میشود، در ایستگاه Scott Pilgrim vs. the World آنها را درون پیچ تندی می‌اندازد و سپس هم با Shaun of the Dead، به نوعی هنری‌ترین فیلم این کارگردان کاربلد در جذب مخاطبان را در ایستگاه آخر، تحویل‌شان می‌دهد. این وسط ولی در اکثر مواقع، اکشنِ Hot Fuzz و فانتزی The World’s End، همان دو اثر تماشایی دیگر ادگار رایت هستند که در طول مسیر کسی به آنها توجهی نکرده است. آیا این نشان‌دهنده‌ی کم‌اهمیت‌تر بودن این دو فیلم در کارنامه‌ی رایت است؟ قطعا نه.
قصه‌ی Hot Fuzz که نیکولاس انجل با بازی سایمون پگ را در مقام یک افسر سابق لندنی دنبال کرده است، از همان ابتدای کار، با فرمی متفاوت روایتش را پیش میبرد و با انداختن کاراکتر گفته‌شده در یک روستای بریتانیایی خسته‌کننده و تصویرسازی از سختی‌های حاضر در راه او برای وفق پیدا کردن با محیط جدید، به کمک زیر ذره‌بین بردن دل‌تنگی‌اش برای شهرهای بزرگ و شلوغ، سرگرمی می‌سازد. اما آرامش روستا پابرجا نیست و اتفاقاتی از راه می‌رسند که منجر به مواجهه با سکانس‌های اکشن دیدنی اثر می‌شوند. مسئله‌ای که ما را هم گام به گام با نیکولاس، هیجان‌زده می‌کند و آرام‌آرام، یکی از پارودی‌های شارژشده‌ی سینما در چند سال اخیر را می‌سازد. در حد و اندازه‌ای که برخی می‌گویند Hot Fuzz همان کاری را که Shaun of the Dead با ژانر قصه‌های زامبی‌محور در دنیای مدرن انجام داد، بر سر فیلم‌های اکشنی با محوریت یک قهرمان در برابر همه‌ی دشمنانش می‌آورد. Hot Fuzz نمونه‌ی بارز یک اثر سینمایی است که نشان می‌دهد چرا یک کارگردان قبل از به چالش کشیدن برخی کلیشه‌ها در ساخته‌ی خود، باید نخست آن کلیشه‌ها را به درستی و بادقت بشناسد. همین هم از آن، یک محصول تماشایی می‌آفریند که طرفداران مارتین فریمن هم از دیدن وی در ثانیه‌هایش، لذت می‌برند.
Bicycle Thieves فیلم Bicycle Thieves، به عنوان یکی از بهترین آثار کلاسیک سینمای جهان، جزو آن‌دسته از ساخته‌های سینمایی طبقه‌بندی میشود که مقاله‌هایی بسیار گسترده‌تر و قدرتمندانه‌تر از آن‌چه که پیش روی‌تان قرار گرفته است، به بررسی چرایی ماندگاری‌اش در تاریخ تا این حد و اندازه می‌پردازند. اما به عنوان بازتاب‌دهنده‌ی آن‌چه که در فیلم‌نامه‌نویسی و کارگردانی اثر به چشم می‌خورد، می‌توان به Bicycle Thieves در قد و قامت آینه‌ی صیقل‌خورده و تمام‌نمایی از یک حقیقت، قسمتی از تاریخ یک کشور و زندگی انسان‌هایی گوناگون، نگاه کرد.
اثری از سال ۱۹۴۸ میلادی که با محوریت همان فضای پس از جنگ کشور ایتالیا، اتسمفرش را به واقع‌گرایانه‌ترین فرم قابل تصور در آن زمان شکل داد و به تک به تک مردمانی پرداخت که قضاوت آنها در یک قاب، کار درستی به شمار نمی‌رفت. به آدم‌هایی که پلیس و انسان‌های دیگر و کل جهان، به خون‌شان تشنه‌اند و می‌خواهند آنها را از پای دربیاورد. به آدم‌هایی که دزد، قاتل یا خطرناک به نظر می‌آیند و هیچ‌کس نفهمیده، نمی‌فهمد و نخواهد فهمید که چگونه پای‌شان به چنین نقطه‌ای از زندگی باز میشود. آن‌هایی که به دنبال زندگی شرافت‌مندانه می‌گردند ولی زندگی را بی‌رحم‌تر از آن‌چه که دیگران توصیف کرده‌اند، می‌یابند. Bicucle Thieves قبل و بعد از همه‌ی ارزش‌های هنری‌اش و حتی پیش از زیبایی بی‌پایان نمای فراموش‌ناشدنی پایانی‌اش که کلوزآپ دستان پدر و پسر قرارگرفته در هسته‌ی داستان را روی پرده‌های نقره‌ای میبرد، راجع به مردی است که به چسباندن پوسترها راضی بود اما یک دزد به عنوان نماینده‌ی کل جامعه، از او می‌خواهد که شغل ساده و بی‌اشکالش را کنار بگذارد و دزدی کند.12 Years a Slave در شدت بزرگی، گستردگی و تلخی ظلم‌وجور واردشده بر تعداد بی‌شماری از مردم سیاه‌پوست در طول تاریخ، هیچ شکی وجود ندارد و خوش‌بختانه در جهان امروز، کمتر کسی را می‌توان یافت که بخواهد چنین حقیقتی را انکار کند. بااین‌حال، کمتر فیلمی هم در حد و اندازه‌ی «دوازده سال بردگی» استیو مک‌کوئین پیدا میشود که این‌قدر دقیق و لایق احترام، به زندگی این انسان‌ها پرداخت باشد و به‌جای تمرکز روی موضوعاتی مشخص، با اقتباس از کتابی عالی، تصویری کامل و پرجزئیات را از آن‌چه بر این افراد گذشت، تحویل مخاطابش دهد. «دوازده سال بردگی» درباره‌ی صفر تا صد زندگی بی‌انصافانه‌ای است که آدم‌هایش حتی در منفی‌ترین و زشت‌ترین حالت‌شان، منطق فکری خود را یدک می‌کشند؛ از فرد سفیدپوست و دون‌مایه‌ای که از روی کتاب دینی‌اش دستورها لازم برای شلاق زدن بردگان بی‌گناهش را می‌یابد تا شخصیت‌های دردکشیده‌ی سیاه‌پوست که کارگردان به‌جای قدیس‌سازی از آنها و این‌گونه بزرگ‌تر کردن فاجعه‌ی اتفاق‌افتاده برای‌شان، تک‌تک‌شان را به باورپذیرترین حالت ممکن نشان‌مان می‌دهد. به همین خاطر، مخاطب هم با گذر ثانیه‌های فیلم، دیگر خودش را قرارگرفته مقابل یک اثر مستندمانند و تقلیدشده‌ی دیگر از زندگی سیاه‌پوست‌ها در تاریخ معاصر نمی‌بیند و به‌جای آن، به اهمیتِ اندک داشته‌های‌مان در جهان مدرن پی میبرد؛ به اهمیت برده‌دار و نژادپرست نبودن یا به بیان واضح‌تر، پست‌فطرت نبودن.
به بیان بهتر، «دوازده سال بردگی» که برد پیت، بندیکت کامبربچ، چیویتل اجیوفور، مایکل فاسبندر و سارا پلسونشخصیت‌هایش را حتی از شخصیت‌پردازی‌های عالی فیلم‌نامه‌شان هم عمیق‌تر کرده‌اند، سبب میشود که بفهمیم چه‌قدر برده‌داری کاری کثیف و در عین حال حقیقی بوده است. رخدادی ناراحت‌کننده که مال داستان‌ها نیست، نباید گذر نسبی جهان از آن را فراموش کرد و درباره‌ی اشک‌ها و خون‌های بی‌پایانی است که بدون آگاهی خیلی از آدم‌ها، به زمین ریخته‌اند. کارگردانی مک‌کوئین و تعلیق‌سازی‌های او هم که در این اثر سینمایی به اوج خودشان می‌رسند. پس دیگر چه دلیلی برای ندیدن آن در سریع‌ترین زمان ممکن وجود دارد؟Mary and Max نمی‌دانم که اگر دنیای انیمیشن‌های استاپ‌موشن نبود، چگونه انسان‌ها می‌توانستند غم تماشا نکردن «مری و مکس» را تحمل کنند. کمدی‌درام عجیبی که اگر آن را ندیده‌اید، قول می‌دهم هرگز بعد از نشستن پای لحظات فوق‌العاده‌اش، بعد از دیدن رابطه‌ی احساسی و خارق‌العاده‌اش و بعد از دیدن دوستی‌ای که مابین مردی چهل و چهار ساله و دختری هشت ساله تنها از طریق ارسال شدن نامه‌هایی متفاوت رخ می‌دهد و سال‌ها ادامه پیدا می‌کند، احساس پشیمانی نخواهید کرد. Mary and Max، از آن فیلم‌هایی است که آسان به دل می‌نشینند، آسان یگانه بودن‌شان را اثبات می‌کنند و آسان‌تر از همه‌ی این‌ها با احساسات‌تان بازی‌هایی می‌کنند که گاهی دردناک، گاهی آرامش‌بخش و در تمامی مواقع خواستنی هستند.
با همه‌ی این‌ها، «مری و مکس»، همان‌قدر که این کارها را آسان انجام می‌دهد، سخت فراموش میشود. پلان به پلان انیمیشن، هنرمندانه و زیبا کارگردانی شده و داستان اثر به قدری عمیق و درگیرکننده است که حتی خواندن خلاصه‌ی متنی آن هم توانایی چنگ زدن به قلب‌تان را دارد. نمی‌خواهم حتی ذره‌ای از این فیلم‌نامه‌ی فوق‌العاده را برای‌تان فاش کنم و توصیه می‌کنم بدون خواندن هیچ توضیح دیگر یا تماشای هر تریلری، فقط به تماشای فیلم بنشینید و اجازه بدهید کارش را بکند. آخر می‌دانید که، آثار معرکه و تحسین‌برانگیزی چون Mary and Max، خیلی به مخاطب کاری ندارند و خودشان آرام‌آرام به درون قلب وی می‌روند. آن‌قدر آرام و مطمئن که به سختی میشود راهی برای بیرون کشیدن‌شان از آن‌جا پیدا کرد.فیلم ایرانی تو و من ژانر : اجتماعی، کمدی
زبان : فارسی
کیفیت: ۷۲۰p hd
محصول : ایران
مدت زمان: ۱۰۰ دقیقه
سال تولید: ۱۳۹۰
ستارگان: محمدرضا گلزار، الناز شاکردوست، بهنوش بختیاری، شیرین بینا، سعید محقق، علی قیومی، مائده وحید، مرتضی حلبیان، علیرضا گل احمدی، ترانه طباطبایی، با معرفی رضا بانکی، اکان بانکی و…
تهیه‌کننده : اصغر بانکی
کارگردان : محمد بانکی
نویسنده: پیمان عباسی
خلاصه داستان : دو جوان به دلایلی مجبور می شوند نقش نامزدهای یکدیگر را بازی کنند و در این میان درگیر ماجراهای مختلفی می شوند که…فیلم ایرانی گام های شیدایی سال انتشار: 1397
مدت زمان: 85 دقیقه
زبان: فارسی
کشور سازنده:ایران
ژانر: اجتماعی ,ایرانی
کارگردان: حمید بهمنی
نویسنده: مهدی سجاده چی
ستارگان:بهنوش طباطبایی, جمشید هاشم پور,ک وروش تهامی, لوریت حنینو, محمدرضا شریفی نیا, فخرالدین صدیق شریف
خلاصه داستان: جولیا به عراق آماده تا گزارش هایی از نیروهای امریکایی تهیه کند و از آنها قهرمان بسازد اما او به حقایقی پی میبرد و تصمیم میگیرد که فرار کند او به سوی کریلا میرود و همزمان این فرار او روبه رو میشود با پیاده روی عظیم اربعین و همین موضوع باعث میشود که او به اما حسین علاقه مند شود…
دانلود فیلم گام های شیدایی با کیفیت عالی
دانلود کیفیت ۴۸۰pدانلود کیفیت ۷۲۰p
دانلود کیفیت ۱۰۸۰p
در ادامه خوشحال می‌شویم از نظرات شما در رابطه با فیلم های پیشنهاد شده مطلع شویم؛ همچنین شما نیز می‌توانید فیلم های محبوب خود را مطرح کنید. شاد باشید.
دیدگاه ها