فیلمی شخصی و خسته کننده از یک منتقد شبه روشنفکر

dlfars.ir : «ناگهان درخت» به مراتب از ساخته ی قبلی این کارگردان چه از لحاظ کارگردانی و چه از نظر فیلمنامه ضعیف و بی نهایت خسته کننده است. مسعود نفری/ صفی یزدانیان بعد از ساخت فیلم سینمایی در دنیای تو ساعت چند است؟ به سراغ ساخت فیلمی با تهیه کنندگیپیمان معادی رفته است؛ فیلمی که بازیگر نقش اصلی آن راهم اتفاقا خود معادی ایفا و مهناز افشار هم بازیگر زن مقابل آن است. فیلمی که به مراتب از ساخته ی قبلی این کارگردان چه از لحاظ کارگردانی و چه از نظر فیلمنامه ضعیف و بی نهایت خسته کننده می باشد و اگر چه یزدانیان توانسته بود تا با ساخت فیلم قبلی خود نظرات منتقدین را به سمت خود جلب نماید، اما متاسفانه این اثر ضعیف به عنوان یک فیلم شخصی آن پیشینه را ضایع و مخاطب را ناامید می سازد و این در حالی است که کارگردان حتی نتوانسته تصاویر خوبی در فیلمبرداری اثر خلق کند و بازی پیمان معادی و افشار هم دستاوردی برای فیلم رقم نزده است تا بلکه بگوییم بازی ها خوب بوده است. در مجموع بیشترین آسیب فیلم سینمایی ناگهان دخت رامی بایست ریتم کند آن دانست که حوصله هر مخاطبی را سر می برد و شاید تنها زمانی که مخاطب تصویر را با صدای موسیقی کریستف رضاعی شنیده می شود قابل تحمل است؛ موضوعی که در اکثر فیلم های امسال مشاهده می کنیم این است که قصه هایی در فیلم ها میبینیم که اصلا قابلیت تبدیل شدن به یک فیلم سینمایی را ندارند و این نکته در مورد فیلم یزدانیان هم صدق می کند؛ چرا باید زندگی شخصیت فرهاد یک آدمی که هیچ چیز مهمی از زندگی او را نمی دانیم و اساسا شخصیت مهم و هیجان برانگیزی از برای مخاطبب نیست که بخواهیم در موردش بدانیم چه برسد که قرار است کل زندگی اش را ببینیم و این همه در حالی است که در این اثر مخاطب شاهد فیلمی شخصی از یک منتقد شبه روشنفکر است که فقط توانسته اداهایی که در فیلم های منوالفکرانه دیده را به تصویر بکشد.